OMGEKEERD
Foto: Foto zoekt familie/IMEXBO Je handen in je moederschoot, Je blik respectvol en bedeesd. Jij gaf hem elke dag zijn brood En was voor toean vaak bevreesd. Boog voor hem neder op de grond, Zo stil ter aarde neergezeten... Geen weerwoord kwam ooit uit jouw mond, Nooit heb jij hem iets verweten In rang zelfs lager dan een kind Dat geen besef had van het leed, Van ras of kleur of donk’re tint, Maar dat alleen zijn baboe weet Onrecht met paplepels gevoerd, Voor inlanders geen achternaam. Zolang de Belanda maar goed boert, ’t Is daarom dat ik mij zo schaam Die kleine, frêle bruine vrouw, Daar zo gezeten op de grond, Verdient een kruis voor moed en trouw En als een pleister op een wond: Een voetstuk om mooi op te staan En de Hollander mag zitten Waar jij ooit zat en bent gegaan Geen macht meer voor de witten En ik? Ik zit ertussenin Waar hoor ik bij? Wie ben ik dan? Geen baboe, 'blanke' evenmin Wel Indo, die wat dichten kan! Nederland deed...